Więcej Nidzicy i więcej mojego narzekania

Podczas przerw pomiędzy lekcjami bardzo często praktykuję z kolegą wyjście do sklepu. Nasze zakupy to najczęściej monster, pizzeryjka z netto i jakiś baton. Jest to nasza wieloletnia tradycja. Nawet kiedy się zdarzało, że nie mieliśmy pieniędzy, to szliśmy popatrzeć sobie na produkty i po prostu przewietrzyć się.

Robimy to wszystko oczywiście podczas przerw 20 minutowych, lecz w tym przypadku postanowiliśmy pójść na 10 minutowej, ponieważ następną lekcją była geografia. Każdy zlewa na ten przedmiot, jedynie co robimy to siedzimy i oglądamy coś na tablicy multimedialnej / siedzimy na telefonach. Zrobiliśmy sobie wyprawę do troszkę oddalonego sklepu, stokrotki. Był to ostatni sklep, w którym monster chodził po zawrotne 4.99 cebulionów, podczas gdy inne dyskonty podwyższyły do 5.79 dukatów. Niestety, na stan dzisiejszy już nawet oni musieli podwyższyć ceny. Głupia inflacja i głupi podatek cukrowy. Uprzykrza tylko życie młodym obywatelom. >:C

Po 12 minutowym spóźnieniu okazało się, że klasa była pusta. Była tylko pani i oznajmiła nam, że wysłała wszystkich innych na wyprawę, aby zanotowali różne zjawiska (prędkość wody rzeki, wiatr itp.). Nam pani dała za zadanie porobienia zdjęć infrastruktury, różnych części miasta i opisanie ich. Oczywiście na koniec tego nie sprawdziła, ale i tak porobiłem zdjęcia z kolegą. Podczas przechadzki oczywiście narzekaliśmy, jakie to nasze miasto jest źle skonstruowane. Napomnę tutaj o usunięcia ronda w centrum i dania dosyć problematycznego skrzyżowania, betonozy (nie tylko w Nidzicy, ale po prostu taki jest trend) lub braku publicznej toalety. Jak już ktoś naprawdę ma potrzebę, to trzeba się udać na dworzec PKP. Wcześniejszy dworzec to był istny pokaz dzieła... za czasów PRL. Budynek był całkowicie zniszczony, nie było w nim personelu i służył tylko do osiedlania się bezdomnych. PKP wzięło to do serca i zburzył te zlepek kamieni, dając nowiutki, designerski budynek. Na zewnątrz były ławki, oświetlenia, krzaczki. No cud miód... przynajmniej tak myślałem, dopóki tam nie przyszedłem po rocznej przerwie.

W środku było 3 bezdomnych, kasa do biletów była jak zawsze zamknięta oraz brakowało ochrony. Automatyczne drzwi również się popsuły i działały tylko manualne. W środku, oczywiście, smród. Z małego pomieszczenia władze postanowiły uczynić je mini-biblioteką. Ten pomysł spotkał się oczywiście z krytyką miejscowych, ponieważ z tego co ja wiem to po prostu przenieśli chyba jakąś bibliotekę z centrum na dworzec. Z kolegą się zwinęliśmy i udaliśmy się w stronę jeziorka miejskiego.

Niebo było puste i nie wiem, czy to dobrze. Na tym zdjęciu przez puste niebo i małą ilość ludzi odczuwam lekki niepokój i osamotnienie. Może ktoś inny ma pozytywne z tym odczucia...

Powiem tak, fajnie tak wyjść z znajomym i pogadać całą drogę o pierdołach i żartować ze sobą. Prawdopodobnie po szkole nie będziemy mieli czasu na tego typu rozrywki, albo może i również okazji. Oprócz szkoły my się praktycznie nie widujemy. Czuję się dziwnie kończąc ten szkolny etap w moim życiu. Po szkole planuję mieszkać u rodziców, pracować i wyjeżdżać do Olsztyna studiować niestacjonarnie. Boję się troszkę, że będę tutaj sam jak palec i może nie znajdę znajomych na uczelni. Jestem ciekaw, jaki los sporządzi mi życie. Czy dam radę się utrzymać na studiach? Czy będę samotny do końca kształcenia? Kto wie.

Nad jeziorkiem posiedzieliśmy tak z 20 minut i trzeba było już zmierzać w kierunku szkoły. Po geografii ja miałem rozszerzony angielski, a potem, razem z kolegą, obowiązujące korki z polskiego z naszą nauczycielką. Fajnie wspominam te lekcje, przez 10 minut spierałem się z panią o jedną odpowiedź. Nasza dyskusja oczywiście nie była przekrzykiwaniem się, ale dawaniu argumentów za i przeciw. Było to pytanie w oparciu o tekst. Nadal nie rozwiązaliśmy sporu, ponieważ nikt nie sprawdził odpowiedzi w Internecie. Wolę jednak żyć z świadomością wyższości nad moją nauczycielką i nie sprawdzać odpowiedzi. Dziękuję za przeczytanie mojego wpisu. Smacznej kawusi i do następnego. :)